Er hatte sie mit Lederriemen auf einer schmalen, stählernen Pritsche gefesselt
Stieg Larsson, Verdammnis (Wilhelm Heyne Verlag, Taschenbuch, 2009, 751 pp.)
Toen de stapels Larsson in de winkels verschenen (boekhandels, Albert Heijn, waar niet?) had ik, net als bij Dan Browns daVinci Code meteen argwaan. Teveel mensen die anders niet zo over hun leesavonturen vertellen, hebben dan de mond vol van 'het boek'. Dan Brown staat hier nog steeds ongelezen in de kast en Stieg Larssons Mannen die vrouwen haten bezit ik niet. Toen echter de filmrecensies verschenen over de verfilming van deel 1 bleek a) dat het een goede film was en b) "beter dan het boek", want her en der stevig ingekort. Nadat ik de film had gezien (prachtige filmscore overigens!), was het pleit beslecht. Over deel twee wilde ik graag uit eerste hand kunnen oordelen.
De kritiek als zou Larsson vaak, veel en te gedetailleerd uitweiden, kan ik na lezing van Verdammnis niet bevestigen. Slechts op één punt in de roman (p. 552-553) stuitte ik op een wat mij betreft onnodig uitgebreide beschrijving van de levensloop van een boef-in-de-bijrol (Atho Rantas, nu het boek uit is, weet ik al niet meer wie dat was).
Ik vind dat het karakter van Lisbeth Salander in de loop van het boek mooi en gedoseerd wordt prijsgegeven. Salander is de held van het boek en Mikael 'fucking' Blomkvist speelt een (kleine) bijrol. Ik heb dat nergens berouwd. De avonturen waarin ze verzeild raakt, zijn uiterst spannend maar wat mij betreft overal geloofwaardig. Zelfs wanneer ze eigenhandig oprijst uit haar graf wil ik dat als lezer graag geloven. Hier speelt natuurlijk wel de kennis mee, dat er nog een derde en laatste boek te gaan is in de serie. Sinterklaas heeft het boek gisteravond voor mij besteld bij Amazon.de (geen verzendkosten meer!).
Binnenkort ook maar eens een Larsson proberen, in de kerstvakantie. Ik wordt nu toch wel erg nieuwsgierig.
BeantwoordenVerwijderenEnne, De Da Vinci Code is bagger: beroerde schrijfstijl, bordkartonnen personages, volstrekt lachwekkende plot. Althans, dat vond ik...
Jouw 'althans, dat vond ik...' blijft bij mij haken, Anna. Wat is voor twee lezers (zoals jij en ik bijvoorbeeld) precies de meetlat waarlangs zij een roman leggen? Ik herinner me felle discussies tijdens de colleges 'modern proza'; over interpretatie valt te twisten. Als ik voor jou zou mogen kiezen, kies dan deel 2. Je kan het prima separaat van deel 1 lezen en dan kunnen we onze oordelen uitgebreider vergelijken!
BeantwoordenVerwijderenHm, aan The Da Vinci Code valt niet veel te interpreteren. Het is onmiskenbare pulp en of je het boek leuk vindt of niet, is vervolgens een kwestie van smaak. De pulpliefhebbers komen aan hun trekken, de rest niet :-)
BeantwoordenVerwijderenWat betreft Stieg Larsson: ik zal toch eerst deel 1 moeten lezen, want dat is al in bestelling, en als ik enthousiast ben, koop ik natuurlijk meteen deel 2 en kunnen we alsnog nauwgezet gaan vergelijken.